Opiniestuk: Nederlands beleid ten aanzien van het “kruitvat Midden Oosten”

Al duizenden jaren is het Midden-Oosten een kruitvat van geweld. Ook nu weer, met als gevolg de enorme toestroom van vluchtelingen vanuit Syrië. Syrië is een land waar men het met de mensenrechten nooit zo nauw nam. Dat was ook vóór de gewelddadigheden van terroristische groepen en het regeringsleger van Syrië. Velen vinden daar van alles van, maar over de feiten en achtergronden hoort men over het algemeen niet zo veel. Mensen die het Midden-Oosten goed kennen – ik heb het niet over journalisten – waarschuwden al voor de ernstige gevolgen van een Arabische lente in Syrië. De onrusten in Noord-Afrika zijn ten onrechte door de media “de Arabische lente” genoemd.

Die ernstige gevolgen zijn allemaal uitgekomen. Syrië is een groot bloedbad geworden waar alleen maar dood en verderf wordt gezaaid en waar van enig mensenrecht nu helemaal geen sprake meer is.

De mensen die daar voor vluchten hebben ons begrip voor hun situatie nodig. Toch is het zaak dat “het Westen” zich nu niet alleen laat leiden door de focus op mensenrechten. Een belangrijke vraag die zich voordoet is: waarom moet “het Westen” de politieagent van de wereld zijn. Waarom denkt het westen met nog meer geweld “het probleem” daar op te kunnen lossen? Feit is dat het Syrische probleem een nationaal-Syrisch probleem is, een burgeroorlog. Alleen, iedereen bemoeit zich er mee.

Als we alleen naar het militaire en terroristische geweld kijken wie vechten daar dan? Natuurlijk het nationale Syrische leger en vele terreurorganisaties die o.a. gesteund worden door Al Qaida –Het Qaida waar Nederland in Afghanistan tegen gevochten heeft. Die terreurorganisaties vinden hun voedingsbodem in de versplinterde belangen van allerlei stammen en religieuze groeperingen. Iedereen vecht met iedereen. Het westen heeft zich in die slangenkuil laten lokken met een kansloze inzet van luchtaanvallen op… wie precies?

Wat is het Nederlandse beleid voor deze conflicthaard? Eigenlijk is die erg onduidelijk.

De mening van de Nederlandse regering leek aanvankelijk dat vooral Assad met zijn regering, hoewel wettig gekozen, als president moet verdwijnen vanwege schendingen van de mensenrechten. Later kwam de Nederlandse regering erachter dat de “rebellen” in Syrië ook niet van die lekkere jongens waren en zij met de mensenrechten helemaal niets ophadden.

 Een van de vragen die men kan stellen is: gaat Nederland over welke president en regering een land heeft? Het antwoord is neen! Daar moeten wij ons niet mee bemoeien! Nederland kan er iets van vinden maar dat mag nooit een reden zijn om zich in een daarmee samenhangend politiek en religieus militair conflict te mengen. Nederland heeft zich al meerder keren laten verleiden zich in nationale conflicten te mengen: Afghanistan, Irak en mogelijk binnenkort Syrië. Wat heeft die bemoeienis Nederland geleverd? Wat heeft het de mensenrechten in Syrië opgeleverd? Niets, helemaal niets! Wel zijn Nederlandse soldaten daar gesneuveld en is er verschrikkelijk veel geld over de balk gegooid! Geld dat we beter hadden kunnen besteden aan bijvoorbeeld de zorg. Nederland moet daar iets van leren!

 Het is bijna stuitend dat het CDA onlangs in de tweede kamer heeft gesuggereerd om Nederlandse soldaten naar Syrië en Irak te sturen voor de zogenaamde “boots on the Ground”.

Nederlandse soldaten laten sneuvelen terwijl vluchtende dienstplichtige jongemannen vanuit Syrië nu de EU binnenstromen!? Het is te hopen dat andere partijen dit waanzinidee niet zullen honoreren! Sterker nog, Nederland zou alle militaire actie in het Midden-Oosten moeten staken. Wij hebben daar niets te zoeken en verergeren momenteel alleen maar de ellende voor de Syriërs en onszelf.

Ries van Kersbergen